Hicâbî ve Pend-i Sa‘îd’i

Bir nazım türü olarak nasihatnâmeler, genel ahlâkî değerleri bireyden başlayarak toplumun her kesimine öğretme amacı güden eserlerdir. Her edebiyatta şekil farklılıkları bir yana bırakıldığında örneklerine rastlanan eserlerden olan Türk edebiyatında da erken dönemlerden itibaren izlenebilmektedir. Klasik dönemde özellikle Farsça ile münasebetler, nasihatnâme türünde de önemli etkileşimlerin olmasına zemin hazırlamıştır. Feridüddin Attar’ın (öl. 1221) Pendnâmesi’nin pek çok tercümesinin yapılmış olması ve bu eserlerin çoğaltılması durumu gösteren örneklerdendir. Başlangıçta içerik devam eden etkileşimler, zaman içinde edebiyatının kendi dönem ihtiyaçlarına paralel şekilde başarılı orjinal örnekler vermeye başlamıştır.Oğlu Ebu’l-hayr Mehmed Çelebi için yazdığı Hayriyye/Hayrî-nâme adlı eseri türün en örneklerinden birini veren Nâbî’nin 1712) eserinin nüshası devamına Pend-i Sa‘îd başka yazılmıştır. İncelemeler neticesinde nasihatnâmenin Hicâbî mahlasını kullanan şair tarafından yazılmış olabileceğine ilişkin değerlendirmeler yapılmıştır. Eserin tespit edilen nüshalarından hareketle metni oluşturulmuş oluşturulan metin üzerinden eserin muhteva özelliklerine bilgiler sunulmuştur.